Skrót B2B jeszcze kilka lat temu byłby dla wielu osób całkowicie niezrozumiały i ciężko byłoby niektórym osobom sklasyfikować tę nazwę oraz dopasować ją do odpowiedniej płaszczyzny tematycznej. Czym jest zatem umowa B2B?
B2B to skrót od angielskiego business to business, co możemy przetłumaczyć w dosłownym znaczeniu jako: biznes do biznesu. Umowa B2B to forma współpracy zawierana między dwoma niezależnymi partnerami posiadającymi osobowość prawną w celu świadczenia odpowiednich usług i rozwoju swoich podmiotów gospodarczych. Umowy business to business często są nazywane w Polsce mianem samozatrudnienia. Umowa B2B to umowa cywilnoprawna zawierana pomiędzy dwiema firmami.
Umowy Business to business na zachodzie Europy funkcjonują już od wielu lat, to jednak w naszym kraju cały czas stanowią pewne novum. Mimo wszystko widać, że umowy B2B zyskują w naszym kraju coraz większą popularność i często wypierają znane nam dobrze umowy o pracę, umowy zlecenie, czy umowy o dzieło. W czym tkwi sukces umów B2B? Jakie są zalety i wady takiej formy współpracy? Czy może ona zastąpić zwykłą umowę o pracę?
Kodeks Cywilny w artykule 353 ze znaczkiem jeden stanowi o zasadzie swobody zawierania umów w Polsce. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, strony zawierając umowy mogą ułożyć stosunek prawny wedle swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Oznacza to dużą autonomię stron i możliwość dowolnego kreowania wzajemnych relacji.
Wskazana swoboda umów obejmuje:
1) swobodę zawarcia umowy (tj. wolną decyzję co do zawarcia umowy lub nie);
2) swobodę wyboru kontrahenta;
3) swobodę rozwiązania umowy;
4) swobodę kształtowania treści umowy
Nie oznacza to oczywiście totalnego bezkrólewia prawnego. Omawiany przepis nakłada na strony trzy ograniczenia w regulacji stosunków prawnych. Tak treść lub cel stosunku nie może sprzeciwiać się:
1) ustawie;
2) zasadom współżycia społecznego;
3) właściwości (naturze) stosunku.
Oznacza to, że zawierana umowa B2B nie może w swoich zapisach łamać obowiązującego prawa, ale ponadto nie może w sposób niesprawiedliwy i niewłaściwy społecznie normować wzajemnych stosunków gospodarczych, które dla jednej ze stron byłyby skrajnie niekorzystne i wykorzystujące ich pracę bez odpowiedniego wynagrodzenia.
Sankcją naruszenia granic swobody umów zasadniczo jest nieważność czynności prawnej, chyba, że przepis prawny przewiduje inne skutek.
Przedmiotowa umowa B2B jest zawierana właśnie w ramach obowiązującej swobody umów. Zaliczana jest do umów nienazwanych, czyli takich które nie zostały unormowane i wymienione w przepisach Kodeksu Cywilnego. Przypomnijmy, że do umów nazwanych zaliczamy np. umowy o dzieło i zlecenie. Oprócz umów nazwanych i tych nienazwanych funkcjonują jeszcze umowy mieszane, które łączą w sobie elementy różnych typów umów.
Zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego umowy mogą zawierać wszyscy, którzy posiadają zdolność do czynności prawnych. Zdolność do czynności prawnych, jako osoby fizyczne, nabywamy w momencie uzyskania pełnoletności. Zdolności do czynności prawnych nie mają jednak osoby ubezwłasnowolnienie całkowicie. Ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają małoletni, którzy ukończyli lat trzynaście, oraz osoby ubezwłasnowolnione częściowo. Kodeks Cywilny w artykule 20 stanowi, że osoby ograniczone w zdolnościach do czynności prawnych mogą bez zgody przedstawiciela ustawowego zawierać umowy należące do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego. Ponadto umowy poprzez swoje organy umocowane w statutach mogą zawierać osoby prawne jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej
Umowy B2B są kontraktem gospodarczym, gdzie obydwie strony umowy specjalizują się w określonym obszarze gospodarczym. W praktyce umowa B2B często jest zawierana między osobami prowadzącymi jednoosobowe działalności. Może być jednak także zawiera między dużymi przedsiębiorstwami i firmami. Treść umowy może dotyczyć tak naprawdę każdej kwestii i będzie tworzona indywidualnie do danej sytuacji i nakierowane na pożądany efekt gospodarczy i ekonomiczny.
Umowa B2B może w swoim przedmiocie być bardzo podobna do umowy o dzieło czy zlecenie. Sporo będzie ją łączyło również z umową o pracę. Należy jednak pamiętać, że nie można nią zastąpić faktycznie powstałego stosunku pracy. Jeśli mamy sytuację, gdzie dana strona zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz drugiej strony i pod jej kierownictwem oraz w miejscu i w czasie wyznaczonym przez drugą stronę, i otrzymuje za to odpowiednie wynagrodzenie, to bez względu na nazwę zawartej umowy – będziemy mieć do czynienia z umową o pracę, ponieważ zostały spełnione wszystkie przesłanki płynące z Kodeksu pracy z artykułu 22. Umową B2B nie można zastąpić umowy o prace, ponieważ nie będzie ona wtedy umową o charakterze gospodarczym, a tylko próbą ominięcia przepisów Kodeksu pracy przez zastosowanie innej nazwy. Umowa B2B jest więcej czymś innym i posiada inną specyfikę niż znane nam umowy nazwane z Kodeksu cywilnego.
Odpowiedzi należy szukać w tym, co dla biznesu jest często najważniejsze, czyli w korzyściach finansowych. W zwykłej umowie o prace pracodawca ponosi znaczne koszty związane z utrzymaniem pracownika. Jest to przede wszystkim cały szereg koniecznych podatków i składek, takich jak podatek dochodowy, podatek VAT czy składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. W przypadku umowy B2B odpada nam zdecydowane większość tych różnych opłat, co przekłada się na możliwe wyższe wynagrodzenie i większą swobodę kształtowania swoich relacji finansowych. Dodatkowo możliwa jest większa elastyczność pracy w wymiarze godzinowym i wymiarze, co do miejsca pracy. Wartością dodaną jest również możliwość świadczenia usług na rzecz większej ilości podmiotów.
Należy mieć jednak na uwadze płynące z tego zagrożenia. W umowie B2B nie ma prawnie zagwarantowanych urlopów wypoczynkowych, chorobowych czy urlopu macierzyńskiego. Brak jest również wszelkich przywilejów pracowniczych i socjalnych. Może to stanowić potencjalne niebezpieczeństwo narażenia się na kary umowne związane z niewykonaniem zapisów umowy w momencie wystąpienia trudnej sytuacji rodzinnej czy też związanej ze stanem zdrowia.
Pamiętać jednak należy, że umowa B2B mimo swojej większej elastyczności i swobody nie zwalnia stron od powzięcia obowiązków podatkowo-skarbowych. Jak zostało wyżej wspomniane, umowy B2B są określane mianem samozatrudnienia i wymagają od stron prowadzenia własnej działalności gospodarczej, a co za tym idzie możliwości wystawiania faktur za świadczone usługi. Tak samozatrudniony musi samodzielnie odprowadzać składki i rozliczać się z różnych podatków.
Jeżeli potrzebujesz pomocy w zakresie zawierania umów skontaktuj się z prawnikami z Kancelarii Urban w Rzeszowie – zadzwoń – 884 888 536 umów się na spotkanie.
Kancelaria Adwokacka Urban z Rzeszowa Adwokat Jakub Urban i Adwokat Ewelina Urban specjalizują się w bieżącej i doraźnej obsłudze podmiotów biznesowych.
Więcej artykułów można znaleźć w tym miejscu:
autor: Szymon Szurlej z Kancelarii Adwokackiej Urban w Rzeszowie
